Varkala @the Beach

Varkala, Kerala 2-7/3

Na de Shaker bus en de doorwaai bus wilden we nu wel eens met de trein reizen, kijken hoe dat is....... Volgens onze host was het niet mogelijk in de AC (aircondition) treinstellen te reizen want dat kan alleen op stoelreservering en die zijn al lange tijd vooruit gereserveerd. Volgens hem was `de sleeper` het meest comfortabel. Dit zijn bedjes die overdag omgevormd worden naar banken en dan kan je gewoon ergens gaan zitten waar er plaats is. Ik laat de gemoedsbeschrijving van de treinreis lekker aan Bart over.

Om 12 uur vertrokken van onze guesthouse met een riksa vlotjes naar het treinstation. Daar waren we om 12:30 en dus een goede start! Helaas vertrok onze trein pas rond 2 uur ivm vertraging van een uur. En de sleeper wagon was helemaal achteraan dus rennen (bij 34C) met bagage naar de laatste wagons. Deze hadden tralies voor de ramen, waarschijnlijk om te voorkomen dat passagiers zouden vluchten. De wagon zat propvol zwetende en half slapende mensen en ik kon nog net zitten op een bank voor 3 mensen. Ik was nummer 4 en naast mij zat een man die vermoedelijk ballen van een stier had want hij had zijn knieeen zo ver mogelijk uit elkaar. Na bijna 4 uur (over 100 km) zweten en verkrampt zitten eindelijk gearriveerd in Varkala. Daar klampte een riksha driver ons aan en via een doorloopje van een andere trein kwamen we aan bij zijn rikshaw. Hij bracht ons naar de authentieke guest home waar we eindelijk de koelte van de AC konden proeven.

In Varkala doen we vooral niks en in de namiddag als het te heet is om iets te doen, doen we nog minder; een dutje bij de koelte van de airco. Tegen zonsondergang wordt het weer druk op het strand en gisteren heb ik nog een klein uurtje in de zee kunnen zwemmen genietend van de zonsondergang. Totdat een baywatch meneertje met een grote rode zwembroek en daarboven een nog grotere buik hard begon te fluiten en met zijn vlaggetje zwaaien. Iedereen moest het water uit, ik dacht die heeft minimaal een haai of reuzengolf gezien! Nee hoor, als de zon de zee raakt mag er niet meer gezwommen worden, onverbiddelijk.

De zee is superwarm als een lekker bad, maar wel zout dus zijn we verkast naar een hotel met een groot zwembad (15 x 8m). Booshka heeft haar eerste golfsurfles gehad waarbij ze een superieure techniek demonstreerde; de zeemeeuw. Mag helaas niet aan anderen getoond worden maar ik heb het op film. Verder was de sluitertijd van mijn camera te lang (1/100 sec) om haar op de board te fotograferen. De volgende dag hebben we rond-gescooterd en bier gehaald (tja, erg lekker bij 35C) dat we dan op ons terras konden opdrinken. s middags hebben we met een gids gekayaked in een magrove gebied. Prachtig! Pas met het donker waren we terug in de haven en met de scooter 16 km teruggereden over de drukke en slechte wegen hier. Op ons terras daarna genoten van het ingeslagen koud biertje.

Iedere avond lopen we over de Cliff, hoog boven het strand. Aan de rand van de cliff loopt een voetpad met een oneindige reeks aan winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Ontbijt, lunch en avondeten is dus meestal in een van deze tentjes en eigenlijk altijd super lekker of het nu Italiaans, Indiaas of Chinees is. Steeds weer een feestje op deze manier.

Nu nog ff over dat golfsurfen, dat is echt ontzettend gaaf als het lukt om op het surfboard te blijven staan. Maar moeilijk dat het is om dat te doen! Alsde juiste golf komt moet je zo snel mogelijk overeind komen op het board, niet te ver naar voren, achteren, links of rechts want dan lig je er zo weer af. Vooruit kijken, benen gebogen, niet te ver vooroverof achterover en dat allemaal in een split second. Je begrijpt dat ik meer in het water val dan dat ik op dat ding sta. Vandaag (dinsdag) en les 2, had ik een prive instructeur, Dus extra vaak er op klimmen en er af knallen. Na de Kayak tocht van gisteren waren de spiertjes toch al moe dus aan het einde van de les kon ik niet meer overeind komen. Maar blij dat ik het gedaan heb. Misschien donderdag nog een laatste les.

Bianca heeft het over dat het eten een feestje is. Tja, Ons middag maal is eigenlijk altijd Indiaas en dat kan wel eens pittig zijn. Daarom checken we af en toe bij de ober of het spicey is. nee hoor zegt hij dan. Vervolgens slaat mijn hoofd achterover bij de scherpe geur van het middagmaal en na de eerste hap brandt mijn tong en gehemelte weg. Ik zweet daarna zelfs uit mijn oogballen en dan te bedenken dat het nog een keer genieten wordt in het kleinste kamertje. Feestje hoor.