Maggy

Magnetic Island

17-20/4

Maandag ochtend pakken we dan toch echt de Ferry naar Magnetic Island (Maggy voor de Ozzies). We laten de auto achter bij de parkeerplaats op het vasteland en net als we bij het Ferry kantoor zijn valt de regen met bakken uit de lucht. Wij vinden het totaal niet erg na bijna 3 maanden nagenoeg geen regen, hopelijk koelt het ook een beetje af. De Ferry brengt ons in drie kwartier naar Nelly Bay waar onze host van de volgende AirBNB ons oppikt. Het lijkt wel of in Australie alle pensionados in de verhuur van accomodaties zitten want ook deze keer is het een man van in de 80. Achter het huis van hem en zijn vrouw is een zelfstandige unit gebouwd met keuken, huiskamer, slaapkamer etc, weer helemaal prima.

Omdat het nog wel even licht is en het wat koeler is door het wolkendek boven het eiland, gaan we maar al een eerste wandeltochtje maken. We wandelen naar de Arcadia lookout (het dorp waar we verblijven heet Arcadia), dus eerst omhoog en dan aan het einde een paar flinke rotsblokken vanaf waar je een fantastisch uitzicht hebt over Geoffry Bay en Townsville in de verte. We besluiten dan ook maar meteen door te lopen naar de Olympus Lookout ook hier weer een mooi uitzicht maar dan over Almay Bay, een prachtig baaitje met zandstrand. Dan terug over het strand van Alma Bay en Geoffry Bay naar ons appartement om een heerlijk maaltje in elkaar te draaien. Bij Alma Bay worden we nog verrast door een Cookabura (vogel) die vol trots uitgebreid voor on zit te poseren op een paal, ik kan op een paar meter afstand uitgebreid foto`s maken.

De verwachting is dat het de volgende dag ook nog bewolkt is en dat zou perfect zijn om een lange wandeling te maken. Ik heb toestemming gekregen van Bart om hem vroeg uit zijn bed te rammelen zodat we zoveel mogelijk nog in de enigzins koele ochtend kunnen wandelen. Uiteindelijk wordt het een tocht van 12 km met 170 hoogtemeters bij een temperatuur van rond de 30C. Maar mooi dat deze tocht is! We doorkruisen een groot stuk van de oost zijde van het eiland en de vegetatie veranderd steeds afhankelijk van de hoogte en de aanwezigheid van water. Op een stuk van de route staan een aantal forten uit de tweede wereld oorlog om een aanval van de Japanners af te slaan mocht dat nodig zijn. Die forten staan op de hoogste punten van de route en vanaf daar heb je wederom een prachtig uitzicht op de baaien aan de Oostzijde van het eiland. Intussen proberen we ook nog Koala`s in het wild te spotten maar ze hadden er vandaag geen zin in. Tegen het middaguur zijn we bij Radical Bay, een klein baaitje waar je alleen via een uur durende wandeling kunt komen of per boot. Nu nog even doorsteken naar Horseshoe Bay waar we weer in de bewoonde wereld zijn. Maar ai, die 2 km doen wel pijn aan de benen, na de vele trappen die we al gelopen hebben en ook nu wordt het weer een flinke klim. In Horshoe Bay denken we te kunnen lunchen maar ze hebben een `black out` dus geen stroom en alles isgesloten behalve de Fish and Chips, dan maar weer eens een Ozzie lunch van Fish and Chips op het strand. De meeuwen kijken al verlekkerd toe en ook zij krijgen wat.

Na Calo Jungle Camp ben ik blij dat we ons nu al een week in luxe begeven. Echter aangekomen op Maggy vertelt de gastheer dat hier heel veel slangen leven. Maar geen probleem hoor want ze voelen en horen je aankomen en dan kruipen ze weg. Dat klinkt gerustellend maar dan zegt hij dat hier ook doodsadders zitten en die kruipen niet weg maar blijven lekker liggen tot je er op gaat staan. Hij noemde het een Lazy snake. Tja lazy, 50% van hun aanvallen leidden tot de dood! En op zo`n eiland vol met rotsen, hoog gras en takken op de paden zie je ze niet. En zeker niet als het donker is dus ik liep voor de zekerheid steeds achter Bianca. Gelukkig uiteindelijk geen enkele gezien.

19 april, mijn verjaardag! 52 nu OMG, ouwe doos! We lopen eerst maar eens naar de duikshop om te kijken of we Anti Jellyfish pakken kunnen huren zodat we een snorkeltocht kunnen maken. Echter bij de duikshop zeggen ze dat het water te ontstuimig is en dat er daarom onder water niks te zien is dus is een pak huren ook niet invol. Plan B, we pakken de bus naar Picnic bay gaan daar wat wandelen en zwemmen binnen de Jelly fish nets. De bus gaat pas over 1,5 uur, bugger! Dan lopen we maar naar Alma Bay bushalte, om daar te wachten, is het uitzicht tenminste mooi. De vlag in de baai geeft aan dat de baai veilig is om te zwemmen, geen Jelly fish. We trekken snel onze `swimmers` (Ozzie voor badkleding) aan en duiken in de prachtige zee. Wat kan je beter op je verjaardag doen dan een beetje plonzen en luieren aan een prachtige baai? Alle andere plannen laten we snel varen, we blijven bij plan C; Alma Bay!

Ons laatste ochtendje brengen we door rond Picnic bay, beetje wandelen, zwemmen, Bart z`n voet openhalen aan een stukje rots, ik pleisters zoeken ` business as usual`.

Nu in etappes terug naar huis: met de Ferry terug naar Townsville, met de auto naar Cardwell, volgende dag door naar Cairns, auto inleveren. Vliegen naar Sydney (toch nog 2600 km vliegen!). Vervolgens naar Schiphol, via Abu Dhabi en dan treinen naar Breda.

Tot snel allemaal!